Czwartek, godz. 10.15
Projekt transformacja. Ideologie i tożsamości w obrazach
Krótki opis idei wystąpienia:
Transformacja nigdy się nie skończyła. Nie dlatego, że polskie społeczeństwo nie przeszło przemiany. Nie mogła się skończyć, ponieważ w narrację o transformacji wpisana jest nieuchronna porażka. Słowem-kluczem polskiej transformacji jest „normalność” – nieprecyzyjne, ale wygodne pojęcie przywołujące powab Europy, Zachodu, właściwego i rzekomo neutralnego porządku (gospodarczego, społecznego, estetycznego). Paradoks tak rozumianej transformacji zasadza się na podwójnym podejściu do normalności w latach 90., 2000., a może również dziś. Z jednej strony normalność uznaje się za stan „naturalny”, niepozostawiający wątpliwości, który przychodzi sam wraz ze zmianą systemową. Z drugiej, normalność w latach 90. jest czymś, czego należy się nauczyć, uważnie naśladując zachodnioeuropejskie wzory, normy i standardy. Ich źródłem są przede wszystkim krążące w transformacyjnej sferze publicznej obrazy – to właśnie z nich Polacy uczą się, jak być normalni i nowocześni. W polskiej kulturze lat 90. obrazy są zatem nie tyle efektem procesów transformacyjnych, ile współtwórcami przemian.
Szcześniak
Kulturoznawczyni, badaczka kultury wizualnej. Pracuje w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Bada polską transformację po 1989 roku, ze szczególnym uwzględnieniem przemian kultury wizualnej i sfery publicznej. Autorka książki Normy widzialności. Tożsamość w czasach transformacji (Wydawnictwo Fundacji Bęc Zmiana, Warszawa 2016) oraz licznych artykułów naukowych. Stypendystka Fundacji Fulbrighta (2010–2011) i Narodowego Centrum Nauki (2013–2015). Członkini redakcji pisma naukowego „Widok. Teorie i praktyki kultury wizualnej” (pismowidok.org). W 2015 roku wspólnie z Maciejem Gdulą oraz Krzysztofem Świrkiem prowadziła program „Nie wierzę politykom” w TVP Info, poświęcony ważnym i aktualnym tematom społecznym i politycznym.