TREND
ALTERNATYWA
Łamanie konwenansów, poszukiwanie mniej utartych ścieżek – to strategie coraz większej liczby konsumentów. Przykłady można mnożyć. Babcia wybiera crossfit zamiast opieki nad wnukiem, sweterki kupujemy dla psa, dzieci uczymy w domach, o życiową radę prosimy wróżkę, a na imprezie sięgamy po warzywne mojito, …
Czy eskapizm od utartych ról społecznych i wyborów to przejaw poszukiwania nowych światów, ścieżek, doznań? A może jest to tylko forma dostosowania się do wciąż zmieniającego się świata? Czy to, jak żyliśmy do tej pory, to za mało?
Przejawy rosnącej popularności tego co odmienne zawarliśmy w trendzie: ALTERNATYWA.
Marta Bierca
Partner & Co-Founder w WiseRabbit
48%
kiedyś więcej czasu spędzałem w towarzystwie, teraz wolę spędzać czas sam
40%
zwierzak jest dla mnie rodziną
(osoby w wieku 18-49 lat, duże miasta)
13%
nigdy nie chcę mieć dzieci
35%
osoby decydujące się na nieposiadanie dzieci są osobami wolnymi
Źródło: SW Research, Badanie „Rodzina, więzi, niedzietność”, N=1000, sierpień 2022
75%
w życiu niechodzi o to aby się wyróżniać i odnosić sukcesy, ale by żyć bezpiecznie i spokojnie
63%
system w którym funkcjonujemy (rząd, samorządy, organizacje publiczne) przestał spełniać swoją rolę, skompromitował się
Źródło: Pollster, Badanie „Trend Impact”, N=1063, sierpień 2022
Alternatywa to inne rozwiązanie, niż to powszechne, zakładane. W kontekście opisanego przez nas trendu za poszukiwaniem alternatywy stoi wiele przyczyn.
Po pierwsze, alternatywne wybory to dla konsumentów sposób na ucieczkę od utartych schematów życiowych i poszukiwanie bezpiecznej ostoi , niekoniecznie osadzonej na relacjach z ludźmi. Coraz częściej otwarcie deklarujemy, że lubimy spędzać czas sami, nie potrzebujemy innych do odczuwania szczęścia. Zamieniamy wielopokoleniowe rodziny na towarzystwo zwierzaków domowych, którym poświęcamy czas i inwestujemy środki ich dobrobyt. Spory odsetek z nas deklaruje, że nie chce mieć nigdy dzieci otwarcie uzasadniając swoje podejście zwyczajnym brakiem potrzeby powiększania rodziny. W sferze zawodowej też uciekamy od utartych schematów i wizji stanowisk czy wysokiej pensji< jako jedynego źródła szczęścia. Spokój i bezpieczeństwo cenimy wyżej, niż mogący prowadzić do wypalenia kult „sukcesizmu”.
Poszukiwanie odmiennych ścieżek to też wyraz zmęczenia udawaniem, dopasowywaniem się do norm. Zamiast bycia uległymi, chcemy łamać konwenanse i wychodzić poza normy odczuwane jako krępujące. Na poziomie relacji, odrzucamy jedną słuszną wizję rodziny definiując ją różnorako, od klasycznej pary z dziećmi po mieszkających razem przyjaciół. Doceniamy zasadność rozwodów, gdy są one antidotum na tkwienie w nieszczęśliwym związku. Coraz częściej mówimy o upadku instytucji i zerwaniu więzi, jakie nas z nimi łączyły i budowały nasz świat – podważamy autorytet kościoła i dopuszczamy myśl o apostazji.
Życie w duchu odmienności to też przejaw obaw przed konsekwencjami wyborów czy skutkami relacji, dmuchania na zimne. W tym kontekście lepiej wyprzedzać ewentualne przyszłe porażki i unikać potencjalnie szkodliwych zależności. Mamy coraz niższe zaufanie do instytucji, które kiedyś były podstawą dla prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie. Sami bierzemy sprawy w swoje ręce: czy to szkoląc się do bycia rodzicem na kursów z idealnego ojcostwa czy macierzyństwa, edukując< dzieci poza systemem szkolnym czy chociażby piekąc własny chleb i robiąc przetwory. Wolimy polegać na sobie, niż szeroko pojętych innych.
Poszukiwanie alternatywy i otwartość na nieszablonowe wybory to z jednej strony odpowiedź na kryzys zaufania do „szkiełka i oka”, do tego co do niedawna było oczywiste, niezmienne i dawało poczucie bezpieczeństwa. Mamy poczucie, że świat, jaki znaliśmy, rozpada się, a my musimy poszukiwać własnej drogi. W dążeniu do alternatywy widzimy jednak też przejaw pozytywnej zmiany – kwestionowanie zastanego porządku to szansa na pozytywną rewolucję. Rozpala się w nas potrzeba odzyskania poczucia sprawczości i wpływu, i pójścia dalej, po swojemu.
