To jest książka o ideologiach pracy, drobnych społecznych manipulacjach ukrywających się pod płaszczykiem zwyczajnego języka. Zwyczajnego, bo czy dziwimy się, gdy czytamy w gazetach o tym, że jakiś człowiek sukcesu kocha swoją pracę? Albo czy zapala nam się czerwona lampka, gdy w ogłoszeniu o pracy czytamy o rodzinnej atmosferze lub konkurencyjnym wynagrodzeniu? Ideologie pacy odniosły sukces, bo stały się przezroczyste i stopiły się z rzeczywistością. W eseju „Cześć pracy” opisuję skrzywiony i zakłamany język, którym opisywana jest praca w Polsce po 1989 roku. To zakłamanie przejawia się na dwa sposoby. Pierwszym jest przedstawianie pracy jako ważniejszej i wznioślejszej, niż jest w rzeczywistości. Drugim – ukrywanie konfliktu interesów pomiędzy pracodawcami i pracownikami. Staram się pokazać, poprzez jakie drobne środki językowe kreowany jest obraz pracy, który wcale nie służy interesom pracowników.