PROGRAM
Aleksandra Przegalińska, Akademia Leona Koźmińskiego
Doktoryzowala się w Zakładzie Filozofii Kultury Instytutu Filozofii UW, obecnie jest adiunktem w Center for Research on Organizations and Workplaces Akademii Leona Kozminskiego. Należy także do grupy badawczej New Research on Digital Societies. Absolwentka The New School for Social Research w Nowym Jorku, gdzie uczestniczyła w badaniach dotyczących tożsamości w rzeczywistości wirtualnej, ze szczególnym uwzględnieniem Second Life. Interesuje się przede wszystkim kognitywistyką i fenomenologią, a także teoriami sztucznej inteligencji, które wynikają ze styku tych dwóch dziedzin. Chętnie rozmawia z botami i awatarami.
Skupię się na ruchu Quantified Self i nowych trendach w zakresie wearable technologies, opartych na idei internetu rzeczy. Ruch Quantified Self testuje coraz bardziej precyzyjne urządzenia samopomiarowe, w tym takie, które implementują rozwiązania znane do tej pory przede wszystkim w neuronaukach, jak np. elektroencefalografia. Technologie, które Quantified Self wspiera, rozwija i testuje są coraz bliższe ludzkiemu ciału i umysłowi. Jakie konsekwencje społeczne będzie mieć coraz powszechniejszy trend do samo-pomiaru i zarządzania sobą, swoimi zwyczajami i aktywnościami? Google glass upada, ale czy inne - równie interesujące a zaraze inwazyjne projekty z zakresu wearable technologies - mają szansę na powszechną społeczną akceptację?
Badanie społeczności Quantified Self, a szerzej - całej społeczności, która korzysta z rozmaitych trackerów aktywności - daje duży wgląd w zainteresowania i opory ogromnego segmentu konsumentów. Pozwala także prognozować trendy w zakresie rozwoju wearable technologies.
Poza ogólnym opisem Qiantified Self skupię się na specyficznej formie trackerów, jakimi są headbands (trackery aktywnosci mózgu) - stosunkowo innowacyjne produkty, które dopiero zaczynają wkraczać na rynek.
Bazując na własnych badaniach etnograficznym opowiem także o spotkaniach ruchu Quantified Self, o aktualnych zainteresowaniach tej społeczności i jej celach na przyszłość.
Moje badanie skupione było na połączeniach rozwiązań gamifikacyjnych z neuronaukami w wearable technologies. Ruch Quantified Self testuje coraz bardziej precyzyjne urządzenia samopomiarowe, w tym takie, które implementują rozwiązania znane do tej pory przede wszystkim w neuronaukach, jak np. elektroencefalografia.
Melon, czyli opaska na głowę i aplikacja, której poświęcona będzie w większości moja prezentacja, stworzona została przy użyciu przenośnego encefalografu. Opaska analizuje aktywność naszego mózgu podczas określonych aktywności pod kątem naszej koncentracji, aplikacja zaś dostarcza informacji w tym zakresie w wersji uproszczonej i przyjaznej użytkownikowi. Następnie, aplikacja udziela porad, jak maksymalizować swój poziom skupienia na danej czynności (najczęściej chodzi o sport lub pracę intelektualną), a tym samym stawać się bardziej produktywnym/-ą. Aby ćwiczyć swoje skupienie i stale podwyższać poziom koncentracji aplikacja stosuje także procedury gamifikacyjne – od układania wirtualnego origami za punkty, aż po odznaki za wysoki poziom koncentracji w czasie czynności priorytetowych (sam mechanizm je selekcjonuje na podstawie naszych przyzwyczajeń).
W przypadku Melona, a także wielu innych “technologi do noszenia” (wearable technologies), interesujące jest skrzyżowanie reżimu gamifikacyjnego i kwantyfikacyjnego z neuronaukowymi badaniami mózgu. Sprawdzałam także, jaka jest recepcja tego typ rozwiązań w społeczności Quantified Self i poza nią.
Wystąpienie będzie oparte na aktualnych badaniach, które przeprowadzam w Nowym Jorku.